Narciarski trawers całych Tatr

 Do trzech razy sztuka, czyli narciarski trawers całych Tatr

Po trawersie Tatr Wysokich w 2013 roku, Tatr Zachodnich w 2015 i próbie przejścia całych Tatr w 2014 i 2016r po raz kolejny podjęliśmy wyzwanie przejścia całych Tatr w jeden dzień.

Po raz pierwszy próbowałem tego dokonać z Maćkiem Borowskim i Bartkiem Golcem w 2014r., ale wtedy warunki śniegowe nie dały nam szans. Całą akcję zakończyliśmy w Dolinie Wierchcichej, nie mogąc przebić się przez kosówkę. Po doświadczeniach z 2015r. zdawałem sobie sprawę, że przejście Tatr Zachodnich granią, po wyczerpującym trawersie Tatr Wysokich jest mało realne. Wiązałoby się to bowiem z pokonaniem ok. 11.000 m przewyższenia. Dlatego też obrałem wariant łatwiejszy- trawers Tatr Zachodnich przez przełęcze i doliny. W takim wariancie do przejścia byłoby w sumie „tylko” ok. 7 tys. m. przewyższenia. W 2016r. dotarliśmy do Doliny Kościeliskiej. Do dalszej wędrówki zabrakło motywacji i śniegu.

Po roku postanowiłem znowu wrócić. Pierwotnie mieliśmy wyruszyć we wtorek 28marca, ale po analizie prognozy pogody zmieniliśmy plany. Razem z Bartkiem Golcem i Tyberiuszem Mikołajczykiem wyruszyliśmy już w poniedziałek 27 marca 2017r., ok. 1 nad ranem ze Ździaru. Na miejsce zawiózł nas nasz kolega Leszek Cygoń, który tej samej nocy wrócił do domu do Węgierskiej Górki, by następnego dnia w nocy wrócić po nas do Rohackiej a potem do Zuberca.

Warunki jak przy wcześniejszych próbach nie były rewelacyjne. Najpierw twardo aż do Popradzkiego Stawu praktycznie nie zakładaliśmy nart na podejściach. Nocne zjazdy w rozrytym i zamarzniętym „betonie” zmuszały nas do ciągłej czujności. W Zbójnickiej Chacie pożegnaliśmy się z Tyberiuszem i ruszyliśmy dalej z Bartkiem w kierunku Popradzkiego Stawu. Przebicie się przez Gerlachowskie Spady w aluminiowych rakach podniosło nasz poziom adrenaliny na maksa. Śnieg momentami był tak twardy, że mieliśmy problemy z wyrąbywaniem stopni. Na szczęście wszystko zaczęło powoli puszczać w Dolinie Złomisk. W końcu rozpoczął się trzeci etap z miękkim i tępym śniegiem. Tak było od Popradzkiego aż do Doliny Kościeliskiej.

Później śniegu nie było już wcale. Do Doliny Rohackiej przez Iwaniacką Przełęcz, Grzesia i Dolinę Łataną szliśmy cały czas na nogach. Tylko na krótki moment z Grzesia do Łatanej założyliśmy narty. Potem znowu mozolna wędrówka po asfalcie na parking w Rohackiej Dolinie. Tam czekał na nas Leszek z ciepłą herbatą i nową motywacją, że to już blisko, że damy radę. Nogi powoli odmawiały posłuszeństwa po przebytych kilometrach. Odciski dawały coraz bardziej znać o sobie. Byliśmy jednak blisko celu. Zacisnęliśmy zęby i ruszyliśmy w kierunku Salatyńskiej Przełęczy, a później Siwego Wierchu. Na koniec, około północy zagubiliśmy się totalnie w rejonie Białej Skały. Uratowały nas ślady rakiet na zmrożonym śniegu. Po nich dotarliśmy do Siwej Doliny a nią do Zuberca, około godziny czwartej nad ranem. Tam czekał na nas Leszek, który samochodem zabrał nas do domu.

Przejście dedykuję mojemu Tacie.  

Adam Gomola

Vetroplachov koment:

Keď som na sa začiatku zimy v reporte z Kilianovho prechodu v Nórsku snažil trošku zburcovať domácu scénu netušil som, že výsledná realita ďaleko prevýši moje očakávania. Najprv Elkove (Martin Eliáš) tri dni na Gipsiho prechode dali tušiť, že dobré veci sa dajú robiť, ale rozhodne nie sú zadarmo. Potom prišlo vyvrcholenie a zatiaľ najlepšie zopakovanie Gipsiho prechodu. Karel Svoboda a Simon Kolaja sa po celosezónnej orientácii na jeden cieľ úspešne popasovali na druhý ostrý pokus s veľkou tatranskou skialpovou výzvou.

To ale nebolo všetko. Súbežne s nimi vyrazili na "výlet" aj bratia Švihálkovci a svojím trojdňovým NewAge nastavili latku kombinácie skialpu s lezením poriadne vysoko. Budúcnosť toho najkvalitnejšieho skialpového podnikania by sa mala niesť v tomto duchu...

Pozoruhodným a inšpiratívnym počinom bol určite aj prechod Tatier cez sedlá zo Ždiaru na Zverovku za päť dní, ktorého autormi boli Martin Repický a Jozef Matúš. Ukázali nám ním, že možnosti nakombinovať si túru s alpskými parametrami ešte zďaleka nie sú vyčerpané.

Svojím "Klimatickým" okruhom" som už len zareagoval na podmienky koncom marca, sprevádzané prudkým oteplením. Mojim cieľom bolo spraviť čo najdlhší okruh bez zostupovania do dolín a využívajúc dostatok snehu vo vyššej časti Tatier. Okrem iného som chcel aj otestovať, čo všetko sa dá stihnúť za jeden deň. V budúcnosti sa budem určite pokúšať ešte to trošku natiahnuť...

A tu som už plánoval s rekapituláciou končiť, keď mi odrazu prišiel mail od neznámeho odosieľateľa z Poľska... Adam Gomola s parťákom Bartkem Golciem sa po niekoľkoročnom snažení prebojovali k svojmu cieľu. Ich nonstop traverz celých Tatier je zatiaľ naj (dĺžka/prevýšenie) skialp nonstop prechod, o ktorom máme informácie... V ich krátkom reporte si môžete prečítať už známe: na podobnom prechode nečakajte ideálne podmienky, čaká vás tvrdý boj a vyrovnávanie sa s nepriazňou okolností. Bude to vždy veľký nápor nielen na fyzickú, technickú, ale aj psychickú vybavenosť.

Úžasné je, čo všetko sa túto zimu stalo a že sa na tom podieľali Slováci, Česi aj Poliaci. 

Scéna žije!!!